Het Berlijn Filharmonisch ontstond in 1882 en kreeg Berlijn als standplaats. Sinds 1887 draagt het de naam: Berliner Philharmonisches Orchester. Op platen en cd’s prijkt echter: Berliner Philharmoniker. Na de Tweede Wereldoorlog was dit orkest het orkest van West-Berlijn, en in Oost-Berlijn kwamen er de Berliner Symphoniker en het Berliner Sinfonie-Orchester.

In het begin was het orkest niet heel beroemd, maar onder leiding van de chef-dirigenten Hans von Bülow en Arthur Nikisch steeg de bekendheid van het orkest echter razendsnel. De legendarische Wilhelm Furtwängler nam in 1923 de leiding over het orkest. Zijn verdediging van het lot van enkele Joden en het spelen van Felix Mendelssohn, een joodse componist, koste hem zijn baan in 1934. Hij kwam echter in 1952 terug als chef-dirigent, wat hij bleef tot aan zijn dood in 1954. In de jaren tussen 1934 en 1952 hadden Leo Borchard, en later Sergiu Celibidache, de leiding over het orkest.

Het orkest kwam in 1954 onder leiding van Herbert von Karajan, welke in tegenstelling tot Cilibidache geen hekel had aan plaatopnames. Celibidache heeft in zijn periode geen enkele plaatopname laten maken, iets wat Karajan goed maakte door een overvloed aan opnames te produceren. Onder Karajan waren er veel uitvoeringen van de Eerste Weense School, en in mindere maten ook van de Tweede Weense School.

 

In 1989 was het de bedoeling dat Carlos Kleiber de leiding op zich zou nemen. Hij is hiertoe uitgenodigd maar weigerde de rol echter. De leiding kwam hierdoor in handen van Claudio Abbado. Onder Abbado kwam er meer nadruk te liggen op werken uit de 20e eeuw, een periode van verjonging zou men wel kunnen stellen. In 2002 nam de Britse dirigent Simon Rattle de leiding. Onder hem kwam de leiding echter in 2004 te liggen bij een stichting, met als doel meer onafhankelijk te worden van de stadstaat Berlijn. Momenteel heeft Simon Rattle de leiding over het orkest. Hij laat veel ‘modern’ werk horen uit de 20e en 21e eeuw.

  • Sinds 1985 is er jaarlijks het openluchtconcert van de Berliner Philharmoniker in de Waldbühne. Zo’n 20.000 mensen vieren hier de afsluiting van het seizoen en het begin van de zomer.
  • Een van de redenen waarom het orkest tot een van de beste in de wereld behoord, is de bijzondere passie en emotie waarmee de muzikanten de stukken ten gehore brengen.